Ma swoje lata, jak to tata. Trochę już przeżył, trochę doświadczył, dzięki swojej mądrości w porę wkracza do akcji. Martwi się o synka, stara się zrozumieć jego zachowanie. Potrafi go wesprzeć, opisuje i tłumaczy mu zawiły świat emocji. Radzi, jak zachować się w przyszłości. Ale wskazuje też na niewłaściwe zachowanie małego jeżyka i zachęca do refleksji. Przyglądając się relacji taty jeża z synkiem warto poruszyć kwestię zaufania między rodzicem a dzieckiem, zwracając uwagę na to, że dzięki dzieleniu się swoimi problemami można łatwiej sobie z nimi poradzić i otrzymać wsparcie.